Zondag 24 augustus hadden we uitgekozen als de dag om onze sloep weer terug te varen naar Hoorn. Om half tien vertrokken we met als eerste doel; onze stuurman Frans Schenk ophalen uit Andijk. Daar een koppie daan en toen richting A7 en richting offingawier!

Het weer moest nodig zo wezen en onderweg ondervonden we al een aantal fikse  buien; wat nu valt, valt straks niet meer dachten zo positief ingesteld als we waren. Met het doorklieven van de dag gingen we om 12:00 eerst maar een koppie doen in het restaurant van de camping want er was nog niet genoeg gevallen. Een nat pak nog voordat we de haven van RCN de potten uit zouden varen, was nou ook weer niet de bedoeling.

De weergoden waren ons goed gezind en tot en met Lemmer hebben we vrij goed weer gehad, de zon heeft zelfs hier en daar haar best gedaan. En toen buitengaats bij Lemmer…………….. we hadden er tot nu toe drie uur opzitten en de oversteek was een barre tocht van 2,5 uur met hier en daar windhozen en kleine tsunami’s die op de boeg inbeukte. Ook al was het droog, als je aan het roer stond, was er geen houwen maar an. De linnen kap heeft wonder boven wonder gered maar anders had Jacco Abbekerk van de KNRM zeker langs moeten komen om ons zeebonken te redden uit het woeste water van de het IJsselmeer.

De rit begon wild net buitengaats en was daarna het eerst uur relatief rustig. Echter, op een gegeven moment schuurden we langs een depressie waarbij we veel wind en metershoge golven ondervonden. gelukkig hadden we een goede op en af dienst met twee goede stuurmannen en de altijd betrouwbare Nanni 21 pk driecilinder motor liet ons niet in de steek.

na 2,5 helse uren was er eindelijk weer land in zicht en konden we opgelucht adem halen maar we waren er nog lang niet……. voordat we door het naviduct gingen, was ons navigatievermogen door de helse tocht zodanig aangetast dat we precies buitengaats door het naviduct wilde gaan. hierdoor hadden we een halfuur vertraging en liepen we het risico niet genoeg diesel te hebben voor de gehele terugtocht.

wonder boven wonder kwamen we net voor donker aan in het de vertrouwde haven van Hoorn. Onze bootjongen Frank Bakker heeft ons aan wal nog heel goed geholpen met het aanmeren aan het jeudje en waarvoor bij deze nogmaals dank. Aan land hebben we nog urenlang zeebenen gehad en konden we ons moeilijk staande houden in de Beiaard. Echter, met een paar biertjes ging het wel een stuk beter.

Het was een mooie tocht en dat was het.

Piet Stavenuiter,

Peter Stavenuiter

Frans Schenk